سیمای روشن تاریکی

یهودیان و اهانت به پیامبران الهی

مقدمه

با بررسی اخبار روزانه، اقدام های سازمان یافته و هماهنگ دشمنان اسلام برای مبارزه با مسلمانان و نابودی نام و آوازه اسلام را مشاهده می کنیم. برای هر مسلمان متفکر و جویای حقیقت که در پی بصیرت است و می کوشد با کسب علم و آگاهی زمانه، خود را از گمراهی و تاریکی های فتنه دشمنان نجات دهد، این پرسش مطرح است که هدف دشمنان از این اقدامات شرم آور چیست و نظام سلطه با این جنجال آفرینی ها به دنبال چه خواسته هایی است. در این مقاله با بررسی آیه های قرآن کریم، بازیگران اصلی این حوادث را بهتر از گذشته می شناسیم.

چگونگی پیدایش قوم یهود

حضرت ابراهیم(ع) بین سده های 16 تا 19 پیش از میلاد ظهور کرد. ایشان صاحب دو فرزند به نام های اسماعیل و اسحاق شد. اسحاق نیز صاحب فرزندانی شد که یکی از آن ها حضرت یعقوب است. اسرائیل لقب یعقوب و در زبان عبری به معنای بنده خدا است. حضرت یعقوب نیز صاحب 12 فرزند شد که یکی از آنان «یهودا» نام داشت. واژه «یهودی» منسوب به وی است. به کار بردن این واژه برای فرزندان حضرت یعقوب (ع) پس از درگذشت حضرت سلیمان (ع) و تجزیه بنی اسرائیل رایج شد.

دگرگونی باورهای یهود

حضرت یعقوب (ع) تا 110 سالگی در مصر زندگی کرد. بنی اسرائیل در زمان حیات حضرت یوسف (ع) قومی خداپرست بودند. در آیه 47 سوره بقره به عنایت های ویژه خدا به آن ها اشاره شده است. با وفات حضرت یوسف (ع) اعتقادات بنی اسرائیل، جز اندکی از آن ها، دست خوش تغییرات جدی شد و تحت تأثیر ادیان مردم مصر، به تدریج از خدا پرستی روی گردان شده و به پرستش خدایان مصری همت گماردند.

ویژگی های اخلاقی یهود از دیدگاه قرآن

بنابر آیه های قرآن کریم، قوم یهود به دلیل کفر به آیه های الهی و سرپیچی از دستورهای خدا و پیمان شکنی های پیاپی، مورد خشم و لعن خداوند و پیامبران الهی قرار گرفتند تا جایی که خداوند متعال افزون بر عذاب های دنیوی، عذاب شدید اخروی را به آن ها وعده داده است. در این جا به برخی از ویژگی های یهود اشاره می شود.
خود برتربینی و نژاد پرستی: در آیات ابتدایی سوره ی بقره، برخی صفات زشت قوم یهود به روشنی بیان شده است. یکی از این صفت های نکوهیده، خود برتربینی و کبر و غرور است. اعتقاد به برتری نژادی ملت یهود، و این که آن ها تافته ای جدا بافته اند، و گنه کارانشان فقط چند روزی کیفر و مجازات می بینند و پس از آن بهشت الهی برای همیشه در اختیار آن هاست، یکی از نشانه های روشن خودخواهی و خودپرستی این گروه است.(بقره، 80)
دنیا گرایی: قرآن کریم یهودیان را از آزمندترین انسان ها به زندگی دنیا دانسته و در آیه 96 سوره بقره آن ها را شیفته زندگی هزار ساله معرفی کرده است.
پیمان شکنی: ناسازگاری و عهد و پیمان شکنی، یکی از ویژگی های اصلی یهود در درازای تاریخ شکل گیری این قوم است. در داستان های گوناگون و بسیاری که در قرآن کریم درباره یهود آمده، همواره یهود، مردمانی پیمان شکن شناسانده شده اند. (بقره، 100)

از ویژگی های بارز یهود در قرآن، سنگ دلی و قساوت قلب آن هاست؛ تا جایی که خداوند قلب های آنان را سخت تر از سنگ دانسته و پس از بیان داستان گاو بنی اسرائیل که نمونه ای از لجاجت و سرسختی قوم یهود است، فرمود: « سپس دل های شما بعد از این [واقعه] سخت گردید، همانند سنگ، یا سخت تر از آن.» (بقره، 74)

در آیه 53 سوره نساء، یهود از شایستگی فرمان روایی بر دیگران بی بهره دانسته شده و آشکارا بیان شده که یهود سزاوار حکومت مادی و معنوی بر مردم نیست، زیرا آن چنان روح انحصار طلبی بر آن ها چیره شده که اگر چنان جایگاهی را پیدا کنند به هیچ کس، هیچ حقی، نخواهند داد، و همه امتیازات را به خودشان اختصاص می دهند.
حسد: حسد انگیزه بخش دیگری از جنایات یهود است. قرآن در آیه 54 سوره نساء به این فرومایگی رفتاری یهود اشاره کرده و در آیه 109 سوره بقره حسادت یهود حتی نسبت به ایمان دیگران را گوشزد فرموده است.
پنهان کاری و دگرگون سازی حقیقت ها: در آیه های گوناگون قرآن کریم پوشاندن حقایق و دروغ سازی از ویژگی های قوم یهود دانسته شده است. دراین آیات، خداوند با لحنی سرزنش آمیز با یهود سخن می گوید و آن ها را مردمی معرفی می کند که هر چند پیامبران پیشین، محکم ترین پیمان ها را برای بیان حقیقت از آن ها گرفته بودند، اما با این همه، یهود در این پیمان محکم الهی خیانت و حقایق کتاب های آسمانی را کتمان کردند.( آل عمران، 187؛ مائده، 41)
حرام خواری، گناه کاری و نپذیرفتن حق: در آیه 42 سوره مائده، خداوند برای بهود عبارت «بسیار شنوده دروغ» و «بسیار خورنده حرام» را به کار برده است. استفاده از صیغه مبالغه در آیه نشان می دهد این ویژگی خطرناک پیوسته و فراوان در یهود بوده است. در آیه 161 سوره نساء نیز یهود مردمی رباخوار معرفی شده اند. هم چنین در آیه 79 مائده در بیان روش عملکرد یهود در زندگی، آن ها را قومی معرفی می کند که از انجام کارهای زشت و ناپسند خودداری نمی کردند. بلکه بر آن اصرار می ورزیدند و پیوسته منکر را انجام می دادند و یکدیگر را از کار زشتی که مرتکب می شدند، باز نمی داشتند. به بیان علامه طبرسی، عبارت «لبئس ما کانوا یفعلون» در پایان این آیه، که با لام قسم تأکید شده است، برای ابراز شگفتی از بدی کردار آنان است.

برخورد یهود با پیامبران الهی

طبق آیه 155 سوره نساء، بنی اسرائیل با جسارتی تمام، به مسخره کردن و توهین به راهنمایان و هادیان راه حق یعنی پیامبران پرداختند و به آن بسنده نکردند بلکه به قتل و کشتن دست زدند و بدون هیچ مجوزی آن ها را از بین بردند. آیه 112 آل عمران نیز می فرماید: « به آیات خدا کفر می ورزیدند و پیامبران را به ناحق می کشتند». به کار بردن فعل ماضی استمراری در آیه نشان می دهد کشتن پیامبران، از عادت های همیشگی و کارهای پیوسته بنی اسرائیل بوده است.
کتاب مقدس، گونه های فراوانی از کردار و رفتار زشت و ناروا را به برترین اولیای الهی نسبت داده و با اهانت به پیامبران خدا تلاش کرده چهره ای زشت از پاک ترین بندگان خدا نشان دهد. یهود از سویی به دلیل روحیه نژادپرستانه خود، پیامبران غیریهود را به گناه متهم می کنند و از سوی دیگر، برای توجیه کارهای ناشایست خود، از پیامبران بنی اسرائیل چهره ای زشت و منفور نشان می دهند. نمونه هایی از اهانت های یهود به پیامبران الهی عبارتند از:
اهانت به حضرت آدم و حوا(ع): «عده ای از شیاطین از فرزندان آدم هستند. آدم زنی داشت از شیاطین به نام «لیلیث» که مدت 130 سال همسر آدم بود و شیاطین از نسل او متولد شدند و حوا هم در این مدت 130 سال جز شیطان فرزندی نزایید، زیرا او هم همسر یکی از شیاطین شده بود.»(1)
اهانت به حضرت نوح(ع): «و نوح به کشاورزی زمین شروع کرد و تاکستانی غرس نمود و شراب نوشید، مست شد و در خیمه خود عریان گردید.» (2)
اهانت به حضرت ابراهیم(ع): «ابراهیم در برابر نمرود، همسر خود ساره را خواهر خویش معرفی نمود و همسر بودنش را کتمان کرد.»(3)
اهانت به حضرت یعقوب(ع): بنی اسرائیل می گویند: « یعقوب با خدا کشتی گرفت و پیروز شد.» با این حال، بیش از همه به ایشان نسبت های ناروا داده اند. معلوم می شود با این روش، تعمدی بر ترویج خلاف و زشتی ها دارند. آن گاه که لابان، پدر زن یعقوب می خواهد برای یعقوب، که برای وی چوپانی می کرد، مزد یعقوب، که برای وی چوپانی می کرد، مزد تعیین کند، یعقوب می گوید: هر چه گوسفندان ابلق بزایند مزد من باشد و لابان می پذیرد، یعقوب برای این که گوسفندان ابلق بزایند به حیله ای دست زد.(4)
اهانت به حضرت داوود(ع): «داوود عصر آن روز از بسترش برخاسته بر پشت بام خانه پادشاه گردش کرد و از پشت بام زنی را دید که خویشتن را شست و شو می کند و آن زن بسیار نیکو منظر بود. پس داوود فرستاد درباره آن زن پرس و جو کردند... داوود قاصدان فرستاد او را گرفت و او نزد وی آمده داوود با وی هم بستر شد.» (5)
اهانت به حضرت موسی (ع): حضرت موسی (ع) عده ای از بنی اسرائیل را به جنگ مدنیان می فرستد و آن ها تمام مردان مدنیان را کشته و زنان و فرزندان آن ها را به اسارت می گیرند، اما وقتی برای استقبال از آنها می آید و می بیند که زنان و کودکان را اسیر کرده اند با عصبانیت می گوید: « آیا همه زنان را زنده نگه داشتید....پس الان همه پسران را بکشید و هر زنی که مردی را شناخته و با او هم بستر شده است، بکشید.»(6)
اهانت به حضرت سلیمان(ع): سلیمان هفتصد زن از آزادگان و سیصد زن از بردگان داشت، این زنان دل او را به سوی بت ها جلب کردند. سلیمان به دنبال «عشتورت» بت و خدای «صدونیان» و «ملکوم» بت و معبود «عمونیان» رفت. خداوند از این عمل زشت و ناپسند سلیمان خشمگین شد و گفت: « من سلطنت و پادشاهی را از تو پس خواهم گرفت و به برده ای از بردگانت خواهم داد.» (7)
اهانت به حضرت مریم (ع) و حضرت عیسی(ع): «مسیح روزی در یک جشن عروسی شرکت کرد، اتفاقاً شرابشان تمام شده بود، مسیح از راه اعجاز برای آن ها شش خمره شراب درست کرد.»(8)
نقش یهود در توهین به پیامبر اسلام(ص): در سال 1921 در آمریکا کتابی با نام «یهود؛ یگانه مشکل جهان» منتشر شد. این کتاب چنان مورد استقبال مردم آمریکا قرار گرفت، که درمدت کوتاهی بهای هر نسخه آن به 800 دلار رسید. این کتاب، برای اولین بار در تاریخ یک صد سال گذشته آمریکا، حقیقت هایی را از فرهنگ و جامعه و سیاست در آمریکا نمایان می کرد و واقعیت هایی را از سیطره و سلطه ظالمانه و ویرانگر اقلیت یهود بر جامعه و فرهنگ جامعه افشا می کرد. هنری فورد، نویسنده این اثر تاریخی روشنگر، همان مؤسس شرک «فورد موتور» و صاحب اتومبیل سازی فورد است.(9)
وی در این کتاب با ابراز تأسف از این که آن روز، هر کاری را که یهودیان انجام می دهند به نام ملت آمریکا تمام می شود، می گوید: «یهود در هر گوشه و کناری نفوذ کرده اند و حتی کلیساهای مسیحی در آمریکا تحت نفوذ آنها است و درحقیقت منبرهای کلیساها وسیله ای از وسائل تبلیغات یهودی است... تمام دانشگاه های آمریکا از نفوذ یهود و افکار و عقاید آن ها رنج می برند و تعیین رئیس جمهوری آمریکا جز به دستور یهود، به دستور و فرمان کس دیگری نیست، اما بیچاره ملت آمریکا گمان می کند که خود آن ها رئیس جمهورشان را تعیین می کنند.»(10)
او با بررسی دقیق و موشکافانه پروتکل های پیشوایان یهود می نویسد: « هر که پروتکل ها را در ذهن خویش پرورده است، از چنان دانشی درباره طبع بشر، تاریخ و کشورداری برخوردار بوده که از نظر جامعیت، و نیز از جهت موضوعات و اهدافی که به آن ها پرداخته است، حیرت انگیز می باشد. پروتکل ها فوق العاده واقعی تر از آنند که افسانه باشند، متقن تر و مستدل تر از آنند که نظریه پردازی صرف باشند و شناخت آن ها نسبت به سرچشمه های پنهان زندگی، عمیق تر از آن است که اسناد جعلی باشند... یهود قرن هاست که با وجود ناتوانی ها و تنگناهای حقوقی، تقریباً در هر کشوری به عنوان قدرت پشت پرده حکومت ها ظاهر شده است.»
فورد با شجاعت آشکار می کند که پروتکل ها، نه فقط در فرانسه بلکه در سرتاسر اروپا و ایالات متحده، به شیوه پا برجا و همیشگی در حال انجام است. او با معرفی «صهیونیسم» به عنوان بارزترین وجه مشخصه یهودیت می نویسد: « صهیونیسم از تمامی فعالیت های کنونی یهود مشهودتر است و بیشتر از آنچه که افراد عادی تصور می کند بر وقایع جهان تأثیر نهاده است.»(11)
او می گوید: «مسأله جالب درباره یهودیان این است که با وجود این که از نظر تعداد به طور نسبی در اقلیت قرار دارند، به قدرت بلامنازع جهان مبدل شده اند.» و سرانجام این که «صهیونیسم از هر مسأله جهانی دیگری بزرگتر است و در پس همه مشکلات جهانی، چه کوچک و چه بزرگ، چه ملی و چه بین المللی، یهود قرار دارد.»(12)

سخن پایانی

نگاه تیزبینانه در باورها، رفتار و عملکرد یهود، از آغاز شکل گیری آن ها تا امروز، به خوبی نقش یهود را در همه چالش ها و دشواری های زندگی امروز بشر نشان می دهد. اهانت به پیامبر اسلام (ص) با ساخت فیلم و کشیدن کاریکاتور یکی از هزاران جنایت ننگین یهود است که البته در تاریخ شکل گیری یهود پیشینه ای بس دراز دارد. تمسخر و اهانت به ساحت مقدس پیامبر الهی روش همیشگی یهود بوده است: «و هیچ پیامبری برایشان نیامد جز آن که او را به مسخره می گرفتند.» (حجر، 11) یهود آن چنان رفتار خشن، هتاکانه و بی شرمانه ای در برابر پیامبران بزرگ الهی از خود نشان دادند که سزاوار شدند پیامبرانی که نماد لطف و مهر خدا بودند آن ها را مورد لعن و نفرین قرار دهند. (مائده، 78)

پی نوشت ها :

1. محمد علی حسین زاده، سیری در مکتب یهود، ص 125.
2. تورات، سفر پیدایش، باب 9، ش 21.
3. همان.
4. همان، باب 30، ش 37.
5. کتاب سموئیل، باب 11.
6. سفر اعداد، باب 31.
7. پادشاهان، کتاب 1، باب 32.
8. انجیل یوحنا، باب 31.
9. هنری فورد، یهود بین الملل، ترجمه علی آرش، ص 22.
10. همان 48.
11. همان، ص 156.
12. همان، 157.

منبع :نشریه طرح ولایت شماره 6